Ιερά Μονή Οσίου Δαβίδ

Tips:
1. Μαρτυρία Θόδωρου ΣΚΟΥΡΑ από το βιβλίο του «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ» Χαλκίδα 1998
«…Πριν πολλά χρόνια είχα διαβάσει κάπου, που τώρα δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε να το βρω, ότι στην Εύβοια υπήρχαν 110 βυζαντινοί ενοριακοί ναοί και 882 εξωκλκλήσια, δηλαδή 992 βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες! Ο αριθμός αυτός μου φάνηκε υπερβολικός και δεν τον είχα αποδεχθεί γιατί είναι αφ’ ενός μεγάλος και αφετέρου άγνωστος ο τρόπος καταμέτρησής τους. Τώρα κλείνοντας 33 χρόνια έρευνας στο νησί, καταγράφοντας εκτός των άλλων και τις εκκλησίες η σκέψη μου άλλαξε, αφού ο αριθμός αυτών που υπάρχουν ακόμα, αυτών που έχουν υποστεί μετατροπές, των ερειπίων και όσων έχουν εξαφανιστεί αλλά έχουμε πειστικές βιβλιογραφικές αναφορές γι αυτές φτάνει τις τετρακόσιες. Ο μεγάλος αριθμός των εκκλησιών, από τις οποίες πολλά είναι τα καθολικά μοναστήρια, δείχνει ότι η Εύβοια, υπήρξε μεγάλο Χριστιανικό Κέντρο και πολύ πλούσιο νησί με αναπτυγμένο πολιτισμό…»
2. Και συνεχίζει ο ίδιος: …
«…Υπάρχουν εκκλησιές κρυμμένες σε τέτοιους τόπους που μόνο με κάποιο ντόπιο οδηγό μπορείς να βρεις. Δυό φορές με το Γιάννη Γκίκα, έφτασα ως τη Φυλάγρα, αυτό το απρόσιτο κάστρο του Κάβο Ντόρο, κάνοντας κάθε φορά πορεία 7-8 ώρες. Ψάξαμε όλη τη περιοχή της Φυλάγρας και δεν είδαμε μια εκκλησιά που είναι προς τη πλευρά του Σκούασι (Ακταίον λένε τώρα το χωριό), τον Άγιο Ιωάννη, βυζαντινή, παραλλαγμένη όμως, σε τέτοια τοποθεσία που είναι αόρατη και που σου προκαλεί μεγάλη απορία για το ποιος, πότε και γιατί την οικοδόμησε σ’ αυτό το μέρος…»
3. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΤΟΥ «ΓΕΡΟΝΤΟΣ» Οδοιπορικό από τη γραφή του Γιάννη Αναστασόπουλου, βιβλίο του «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΥΒΟΙΚΩΝ ΜΟΝΩΝ»
«… Ένα από τα κατανυκτικά και γαλήνεια εκείνα μοναστήρια, της Β. Εύβοιας είναι και του ‘Όσιου Δαβίδ του «Γέροντος». Απέχει από το χωριό Ροβιές μόλις οκτώ χλμ χωματόδρομο (1966) αρκετά καλό για αυτοκίνητο. Πολλά αυτοκίνητα, προ πάντων, τις Κυριακές ανεβαίνουν ίσαμε τη μονή με πολλούς προσκυνητές. Γιατί είναι αλήθεια, πως τούτον τον άγιο (όσιο Δαβίδ) οι προσκυνητές τον νιώθουν πιο ζωντανό, πιο κοντά τους. Θέλεις διότι έζησε και θαυματούργησε στην Εύβοια. Θέλεις, ακόμα, και η ιδέα ότι τα μονοπάτια και οι γύρω χώροι της μονής – που σήμερα πατούν αυτοί – έχουν περπατηθεί από τον ίδιο τον άγιο και – όσο νάναι αυτές οι σκέψεις γεμίζουν την καρδιά του κάθε Χριστιανού με κείνο το ζεστό, το ζωντανό κι ευλαβικό συναίσθημα, που τον καλεί να πάει να δει, να ζήσει και να προσκηνήσει, εκεί όπου έζησε και άγιασε ο προστάτης της μονής. Η διαδρομή για τη μονή είναι εξαίσια. Εδώ το φόντο της θάλασσας αντικαθιστά μια δασώδης πευκόφυτη περιοχή. Ο αέρας ελαφρύς και δροσερός, είναι αρωματισμένος από ρετσίνι και μοσκοβολιές από αγριολούλουδα. Το ηλιοφώς περνά από παχύσκιωτα πλατάνια και φτάνει στους θάμνους και τα μονοπάτια σε χιλιάδες πολύχρωμες φιλτραρισμένες μαγικές αχτίνες που λες έτσι ν’ απλώσεις την παλάμη σου να τις κλείσεις στα δάκτυλά σου. Βαθειές χαράδρες δρυμοί και ρουμάνια αδιάβατα. Πηγές με διάφανο κρύο νερό. Ολάκερη μια άγρια καταπράσινη κι επιβλητική φύση σε προδιαθέτει για ένα ευλαβικό και αβίαστο προσκύνημα στον άγιο της μονής…»
4. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΤΟΥ «ΓΕΡΟΝΤΟΣ» Θέση Περιγραφή του ιδίου από το βιβλίο του : «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΥΒΟΙΚΩΝ ΜΟΝΩΝ»
«…Η μονή είναι χτισμένη στα χαμηλά των βουνών «Καβαλάρης» και «Ξηρόν Όρος» ‘Αντίκρυ της 20 λεπτά της ώρας είναι το χωριό «Δρυμώνας» Η θέση όπου είναι χτισμένο την προστατεύει από τους δυνατούς ανέμους και το ζεστό καλοκαίρι. Το χειμώνα την πιάνει πολύ το χιόνι και την απομονώνει από τον υπόλοιπο κόσμο. ‘Ένας αρκετά μεγάλος χώρος στην είσοδο της μονής, τριγυρισμένος από αιωνόβια πλατάνια, βελανιδιές, καρυδιές και άλλα δένδρα, προσφέρει ίσκιο και δροσιά πριν περάσουμε στη μονή. Στον ίδιο χώρο και πλάι στην είσοδο της μονής, υπάρχει μια μεγάλη τσιμεντόχτιστη βρύση με κρύο νερό που φτάνει απ’ ευθείας από την πηγή που κατά την παράδοση άνοιξε ο ίδιος ο όσιος Δαβίδ. Τη βρύση αυτή έχτισαν οι ευσεβείς κάτοικοι του χωριού Λειβανάτες (Λοκρίδος) που είναι και πατριώτες του Οσίου… Ο Ναός της ιεράς μονής του οσίου Δαβίδ του «Γέροντος» είναι αφιερωμένος από τον ίδιο τον κτήτορά της (όσιο Δαβίδ) στην μεταμόρφωση του Σωτήρος και σαν τέτοιος τιμάται. Πανηγυρίζει την ημέρα αυτή (6 Αυγούστου) με μεγάλη λαμπρότητα και πλήθος προσκυνητών λόγω του καλοκαιριού. Λέμε λόγω και καλοκαιριού»γιατί ο ναός πανηγυρίζει και την 1η Νοεμβρίου, στη μνήμη του Οσίου Δαβίδ του «Γέροντος». Κατά την πανήγυρη αυτή τελείται και λιτανεία των αγίων λειψάνων του οσίου, όπου οι πατέρες της μονής μ’ επικεφαλής τον ηγούμενο σε Πανηγυρική λειτουργία προσεύχονται υπέρ των ευεργετών και προσκυνητών της μονής…»